به گزارش پایگاه خبری پارتیان امروز، ثریا صدقی متولد ۱۳۳۳ و دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته تاریخ که کارش را از شعر شروع کرد ولی به دلیل علاقه اصلی خود به نویسندگی و به خاطر نبودن کلاسهای آموزش داستان نویسی به مشهد مقدس عزیمت نمود و ساکن مشهد شد، گفت: بانوان می توانند با نشان دادن توانایی های خود نقش مهمی در فرهنگ جامعه داشته باشند.
این بانوی نویسنده در خصوص تفاوت و تبعیض در بانوان و مردان نویسنده در کشور افزود: من تفاوتی را بین بانوان و آقایان مخصوصا در زمینه فرهنگ نمی بینم و زنان اگر توانایی خودشان را در جامعه نشان دهند هم ردیف آقایان هستند و به خصوص این روزها که ما شاهد فعالیت بیشتر بانوان در کشور هستیم و من در حیطه نویسندگی زنان توانمندی را در سطح کشور می شناسم که برخی از آثارشان به زبان های مختلف دنیا ترجمه می شوند و این نشان از توانایی بانوان در کشور دارد و با فعالیت ها ی خود پایگاه فرهنگی کشور را تقویت می نمایند.
این نویسنده بجنوردی در خصوص آغاز فعالیت قرهنگی اش گفت: من فعالیت فرهنگی خودم را از سال ۱۳۷۴ با انجمن ادبی عارف بجنوردی با نشست های شعر در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز کردم و اولین اثر من در یک مجموعه شعر به نام گزاره های منفرد چاپ شد ولی به دلیل علاقه اصلی و همچنین پیشینه خانوادگی که در خانواده ما به نویسندگی و داستان بود، برای آموزش نویسندگی به دلیل نبودن کلاسهای آموزش داستان نویسی به مشهد رفته و ساکن مشهد شدم.
او بهترین اتفاق زندگیش را نویسنده شدنش دانست و ادامه داد من درمشهد توانستم از اساتید بزرگی چون شادروان محسن سلیمانی استاد انوری استاد یوسف علیخانی – استاد موسوی و استاد ترابیان بهره برده و به علاقه اصلی خودم که همان نویسندگی بود برسم.
ثریا صدقی عزیمت از بجنورد به مشهد و سکونتش در این شهر را تاثیر گزار در نویسنده شدنش دانست و افزود: زندگی در مشهد مقدس تاثیر زیادی در زندگی و نوشتن من داشت چرا که من، توانستم با اساتید بزرگ ادبی و پاتوق ها و انجمن های ادبی زیادی در مشهد آشنا شوم و توانستم از این نشست ها و اساتید تجربیات خوبی را کسب نمایم و همین باعث شد که در من انگیزه ای ایجاد شود که این تجربه ها ی کسب شده را به شهر خودم بجنورد ببرم و به علاقه مندان به این فرهنگ انتقال دهم.
او در باره انتقال تجربیاتش به علاقه مندان در شهر بجنورد افزود: از سال ۱۳۹۰ فعالیتم را با همکاری حوزه هنری در زمینه برگزاری انجمن و کلاسهای داستان نویسی آغاز کردم و این کلاسها به مدت شش سال به طور مداوم ادامه داشت و بعد از مدتی این کلاسها توسط جوانانی که خودشان به توانایی رسیده بودند برگزار شد و انجمن داستان نویسی در بجنورد به شکل رسمی شکل گرفت.و نتیجه این کلاسها هم کسب رتبه نویسندگان بجنوردی در جشنواره ها و مسابقات کشوری می باشد.
ثریا صدقی علاقه اصلی خود را تحقیق و نوشتن در حوزه فرهنگ عامه می داند و خراسان شمالی را بستر مناسبی و منطقه ای بکر برای مطالعه و تحقیق در مورد خرده فرهنگ ها می داند.
او در خصوص تاثیر کرونا بر زندگی و همچنین فرهنگ نویسندگی می گوید: با توجه به اینکه در قبل از کرونا نشست های ادبی به صورت فیزیکی برگزار می شد با وجود ویروس کرونا تصور بر این بود که این نشست ها تعطیل شود؛ اما با برگزاری دوره های آنلاین ما توانستیم از آموزش های اساتیدی که حتی فرسنگ ها از ما دور بودند استفاده نماییم. و کرونا به نوعی این فاصله ها در زمینه آموزشی کوتاه کرد.
ثریا صدقی با اشاره به استفاده از فضای مجازی و تاثیری آن بر فرهنگ و سبک زندگی گفت: با شیوع این ویروس فهمیدیم که باید زندگی جدیدی را تجربه کنیم و باید زمان طولانی با این ویروس زندگی کنیم پس باید فعالیتها یمان مطابق با این شرایط هماهنگ کنیم .
این نویسنده افزود: استفاده از فضای مجازی برای من که خیلی گوشه گیری رو دوست نداشته و به لحاظ شرایط کاری ” داوری جشنواره ها ، برگزاری دوره های آموزشی و یا کسب تجربه و پژوهشها ی فرهنگ عامه ” همیشه در سفر بودم برای من خیلی سخت بود؛ ولی از سوی دیگر من توانستم از این فرصت به نحو مطلوب استفاده نموده و از فراغت ایجاد شده بتوانم سه کتابی را که به حالت نیمه کاره بودند را کامل نمایم که رمان “بهنو” “کوچه نیلوفر” و “حصارهای کوچک” از جمله این آثار می باشند.
وی برگزاری شش دوره آنلاین داستان نویسی را از دیگر فعالیتهایش در دوره کرنا دانست.
بانوی نویسنده و شاعر در خصوص حمایت نهادهای فرهنگی از آثارش بیان داشت: من از هیچ نهادی درخواست حمایت نکرده ام ولی حوزه هنری همیشه حامی من بوده است. و با این وجود تمام آثارم را با هزینه شخصی خودم چاپ نموده ام.