به گزارش پارتیان امروز، در شرایطی که جهانی شدن فرهنگ ایرانی میتوانست زمینهساز معرفی ظرفیتهای غنی کشور باشد، خبر ثبت جهانی آیین «سمنو» توسط تاجیکستان، نه تنها یک دستاورد برای همسایه شمالی، بلکه نمادی از یک شکست مدیریتی بزرگ برای ایران است.
سمنو، که در قلب سنت نوروزی ایرانیان و بهویژه در شهر درق خراسان شمالی بهعنوان نمادی از صبر، انتظار و برکت با آداب خاصی پخته میشود، بهراحتی از دست رفت.
غفلت سیستماتیک؛ میراثی که به تاراج میرود:
کارشناسان معتقدند که این ثبت جهانی، نتیجه مستقیم بیعملی، تعلل و نبود یک استراتژی فعال برای ثبت مستندات تاریخی و فرهنگی ایران در مجامع بینالمللی است. این امر تنها محدود به سمنو نیست و موارد متعددی از سرقت ادبی و فرهنگی را شامل میشود که متأسفانه در سایه غفلت مدیران مربوطه، تبدیل به یک رویه شده است.
از نگاه مدیر مسئول پایگاه خبری پارتیان امروز، این رویداد را یک «سرقت فرهنگی رسمی» دانسته و اظهار داشت:
«زمانی که مدیران متولی، بهجای تدوین پروندههای قوی و بهروزرسانی مستندات تاریخی مرتبط با آیینهای مشترک فرهنگی، مشغول کمتوجهی هستند، نتیجه همین میشود که میراثی که با خون دل نسلها حفظ شده، با یک امضای اداری به نام دیگران ثبت میشود. این نهتنها یک ضعف اداری، بلکه خیانت به هویت ملی است.»
بر اساس رویه یونسکو، هر کشور میتواند با ارائه شواهد مستند، برای ثبت میراث اقدام کند. این موضوع نشان میدهد که طرف تاجیکستانی با جدیت پیگیر بوده و در مقابل، متولیان ایرانی نتوانستهاند در زمان مقرر، مدارک لازم برای حفظ مالکیت این سنت کهن را ارائه دهند.
این پایگاه خبری از وزیر میراث فرهنگی و گردشگری میخواهد تا در اسرع وقت به این بحران پاسخ دهند و تدابیر قاطعی برای جلوگیری از تکرار این نوع «غارت فرهنگی» در پروندههای آتی اتخاذ کنند.