به گزارش “پارتیان امروز”کتاب «سفرنامه مالزی دیارمهربانی و سازندگی»نوشته «سیّداحسان سیّدی زاده» در شمارگان ۱۰۰۰نسخه ازسوی انتشارات «زبان علم»بجنورد در۳۸۲صفحه به قیمت ۱۳۰هزارتومان منتشرشد.
گفت گویی با این نویسنده و مدرس بازنشسته بجنوردی تهیه شده که با هم مطالعه می کنیم.
چطورشد تصمیم به سفرنامه نویسی گرفتید؟
به چندین دلیل تصمیم به این کارگرفتم .اول اینکه عاشق نوشتن هستم زمانی با خودکار ومداد و گاهی با دوربین. دلیل دوم ،برای فراموش نشدن خاطرات سفر این کار را انجام می دهم که به حافظه زیاد ، اطمینان نیست که ده سال بعد چیزی را بتواند بازخوانی کند.سومین عامل سهیم کردن مردم دردیدن وشنیدنی هایی در مورد سفری که رفته ام .گاهی وصف العیش ، نصف العیش وزمانی هم می شود آنقدر زیبا نوشت که وصف العیش عین العیش می شود.
بااینکه سفردر سال ۱۳۸۷اتفاق افتاده چرا در سال ۱۴۰۰اقدام به چاپ گرفتید؟
مشکل اساسی «ذات الریال»بود وروز به روز گران شدن کاغذ که سرانجام ناشر محترم جناب آقای خسروی حامی مالی این کارشدند و گرنه چه بسا، چاپ کتاب به سال های دیگری کشیده می شد.
سفرنامه مالزی چه تفاوتی با سفرنامه های دیگردارد؟
چند ویژگی این کتاب را بابقیه سفرنامه ها متفاوت کرده .اولین مورد،نگارش با چاشنی طنزه که شیرینی خاصی به آن بخشیده.دومین کاری که انجام گرفته انتخاب میان تیترهایی ست که ازتجربه دوران روزنامه نگاری ام می باشد که جذابیتی برای خواندن ایجادمی کند.سومین مورد هم برخلاف بسیاری ازسفرنامه نویسان ، بخصوص کسانی که دروب سایت یاسایت ها می نویسند صرفا به تعریف بناها وتفریح گاه ها،آثارتاریخی بسنده نکرده ام بلکه زندگی مردم عادی هم بیان شده است.
بین دوکتاب «بجنوردگذرگاه شمالی خراسان»و«دانشوران بجنورد»تا این سفرنامه حدودبیست سال فاصله افتاده علت همان به قول خودتون«ذات الریال»بوده؟
یکی ازعلل همین بود. جایی خوانده بودم که اگربخواهیدکتابی بنویسید باید دو هزار کتاب خوانده باشید.دوهزارکتاب خواندم (باتوجه به تندخوانی که دارم روزی ۴۰۰صفحه کتاب می خوانم)بعد دست به نوشتن زدم. مورد دیگر، زمانی که آن دو کتاب چاپ شد افرادی بودند که نه تنها «دستم» را نگرفتندبلکه «پایم»را نیز گرفتند که ننویسم.
علت این کارشان چه بود؟
معتقد بودند با نوشتن کتاب درباره بجنورد و آثار باستانی و تاریخی ، عده ای با شناسایی آنها ، به حفر غیر قانونی تپه های باستانی و محوطه های تاریخی اقدام خواهندکرد.
آیاسفرنامه مالزی ، انتظار شما را برآورده کرده؟
باتوجه به هفت روزی که در آنجا بودم ، از نگارش آن راضی ام ولی اگر دوباره هفت روز درمالزی باشم مثلا سفرنامه بعدی دو جلدی آنهم درحدود هزار صفحه خواهدبود.
دلیلش؟
من شب های مالزی را به تصویرنکشیدم ، زندگی مردم در شب حتما با روز متفاوت خواهدبود. شایدبتوان گفت شب هرشهر و کشوری ، روی دیگر زندگی ست .ای کاش می توانستم به زبان مالایی مسلط باشم تا بیشتر با مردم ارتباط برقرار کنم .به مراکز دانشگاهی می رفتم ، اطلاعاتی از وضعیت آموزش آنجا را بدست می آوردم.
کدام ویژگی این کشور برای شما جالب بود؟
امنیتی مثال زدنی مالزی(خلوت بودن دادگاه ها)،آرامش مردم درراه رفتن ، رانندگی توام با رعایت مقررات (بجزرانندگان تاکسی)،زیرساخت های اساسی (کنترل وهدایت باران های سیل آسا)،دعوت ازسرمایه گزاران دنیا، سرعت ساخت وساز(ساخت ده ها کیلومترجاده دوطبقه درسه سال)
امکان سفردوباره ای برای سفرنامه دیگری وجوددارد؟
قصددارم سفرنامه رابرای وزارت گردشگری مالزی وسفارت این کشوردرایران بفرستم شاید فرجی شد، دعوتی باخرج ازکیسه خلیفه شدم ، رفتم ونوشتم . آنقدرمردم ومسئولان محترمی دارندکه بعید نیست چنین دعوتی انجام گیرد.
سفرنامه دچارسانسوریاخودسانسوری شد؟
خوشبختانه هیچ سانسوری حتی برای یک خط کتاب اتفاق نیفتاد ولی به مصداق «دروغ نبایدگرفت ، هر راست هم نباید گفت»دریکی دومورد، مطالبی را که صلاح ندانستم و مسلما منشوری هم بود را درکتاب نیاوردم.
فرزندان شما هم ، اهل نوشتن هستند؟
هردو دخترم که درسفر مالزی هفت و پنج ساله بودند به محض اینکه نوشتن را یادگرفتند به هرسفری که رفته اند حتی سفری یک روزه سفرنامه نوشته اند که شاید روزی آثار آنها هم چاپ شود.دختر بزرگم درهمان سال سفرنامه مالزی را با اینکه کلاس اول بود ولی نوشت که مالزی از نگاه اوهم زیبا و خواندنی ست .
چه توصیه به خوانندگان سفرنامه دارید؟
اول اینکه نظرات شان را در مورد این کتاب برایم بنویسم شاید روزی آنها نیز درانتهای کتاب که امیدوارم به چندین چاپ برسد، چاپ کنم .دوم جمله ای از کانت دانشمند آلمانی را بیان کنم که گفته:«چنان باش که بتوانی به همه بگویی مثل من باش»دوست دارم مردم کشورم هرجا که سفرمی روند سفرنامه بنویسند.توصیه آخرم اینکه کتاب را به کسی امانت ندهید ممکن است برنگردد ولی سفارش کنید حتما یک نسخه از آن را بخرند که کمک زیادی به بازارچاپ، نشرو من خواهدشد که سفرنامه های دیگرم را نیز به چاپ برسانم.
چه سفرنامه هایی آماده چاپ دارید؟
سفرنامه ای است که همراه دانشجویان تربیت معلم بحنورددرسال ۱۳۶۷به اصفهان و شیراز داشته ام .دو سفرنامه «نیشابور»و«خواف»، مربوط به دوران دانشجویی ام می باشد .سفرنامه بندرعباس هم ، سفری است که درسال ۱۳۹۱به اتفاق خانواده داشتم.سفرنامه ای هم که هنوز نامی برایش انتخاب نکرده ام مربوط به خواهر و برادری بجنوردی ست که بعد از سال ها زندگی به بجنورد بر می گردند با آنها در شهر همراهم با یادآوری گذشته ها و برنامه های فرهنگی ، هنری که در بجنورد اتفاق افتاده .
چه آرزویی دررابطه با سفرنامه نویسی دارید؟
سفری دوباره به مالزی داشته باشم .عاشق سفربه کشورهایی چون تاجیکستان ، ازبکستان ، ارمنستان ،پاکستان ، افغانستان (هرکشوری که ته اسمش «تان» داره؟)هستم.
چرا؟
فرهنگ مشترکی داریم ، ازسابقه تاریخی خوبی برخوردارند.
بازهم با خانواده؟
در درجه اول با خانواده دردرجه دوم همراه بودن باعزیزانی چون آقایان رضا امیرخانی ، منصور ضابطیان که سفرنامه هایی خواندنی دارند.
این کتاب درحال حاضر فقط در سه کتاب فروشی بجنورد ، کتابفروشی کوچه کتاب به آدرس بجنورد داخل کوچه روبروی عکاسی پارس – کتابفروشی حاتمی به آدرس بجنورد ابتدای خیابان میرزا کوچک خان
و کتاب فروشی اندیشه سبز به آدرس بجنورد پاساژ تاجفر جهت خرید در اختیار عموم علاقه مندان به کتاب وجود دارد.
